صهيونيسم كه نام آن از كوه صهيون در بيت‏المقدس گرفته شده، نهضتي است كه از اواخر قرن نوزدهم ميلادي به منظور ايجاد يك ميهن يهودي به وجود آمد. مهم‏ترين ويژگي صهيونيسمْ، برتري‏طلبي نژادي است و بنياد و ريشه تمامي رفتار و كردار صهيونيست‏ها، اعتقاد عميق به برگزيدگي قومي مي‏باشد. آنان معتقدند كه از ديگران بالاتر، برتر و ارزش‏مندتر هستند و همه ثروت‏ها، قدرت‏ها و رهبري جهان بايد در اختيار آنان باشد. بر اساس اين اصول بود كه دولت مجهول و غاصب اسرائيل در قلب جهان اسلام شكل گرفت و خود را بر جغرافياي سياسي كشورهاي اسلامي تحميل كرد. مرام نژادپرستانه صهيونيستي در اجتماع رژيم اسرائيل مشهود است به طوري كه بخشي از رژيم حقوقي اين رژيم، برمبناي قوانين نژادپرستانه شكل گرفته است. در نتيجه، مجمع عمومي سازمان ملل متحد تحت فشار افكار عمومي در تاريخ دهم نوامبر 1975م با صدور قطعنامه 3379 خود اعلام كرد كه صهيونيسم يكي از گونه‏هاي نژادپرستي و تبعيض نژادي است. صدور اين قطعنامه و قطعنامه‏هاي مشابه، گرچه موجوديت رژيم صهيونيستي را زير سؤال مي‏برد اما در مقام عملْ در رفتار اين رژيم اشغال‏گر تاثيري نداشت. رژيم صهيونيستي پس از اين قطعنامه نيز از ادامه روش نژادپرستانه خود دست برنداشت و آن را ادامه داد. در نهايت، اين قطعنامه 16 سال بعد در جريان كنفرانس صلح مادريد ميان اعراب و اسرائيل در اوايل نوامبر 1991م لغو شد.